PasenPasen komt er aan,
Zoals ieder jaar,
Laten we dit niet voorbijgaan,
Zonder elkaar,
Chocolade-eieren te schenken,
En de verrijzenis van Jezus te herdenken...
Kinderen maken nestjes van stro,
En zitten binnen in huis te hopen,
Op een hoop paaseitjes, sowieso,
En komen dan aangelopen,
Wanneer ze de paashaas,
Zien dartelen in de tuin,
Tussen de dahlia's en de acacia's,
Met zijn lange oren, zo bruin...
De klokken vliegen over,
En de kinderen achterover,
Bij het vinden van al die chocolade,
Waarmee de enige, echte paashaas hen overlaadde!

Huidige waardering: 4.12 uit 27 stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Kelly

Printbare versie

Volgende gedicht: Pasen, wat zegt het een mens nog
Vorige gedicht: Klokken van Rome

 

© 2006 - 2022 Jan Hengeveld.

Paaseieren